Harley Quinn tom 2: Joker kocha Harley - recenzja komiksu

Od kiedy solowa seria z Harley Quinn zaczęła ukazywać się w Polsce, zawsze dziwił mnie pewien dysonans związany z postacią Jokera, który w okresie The New 52! był dość silnie widoczny.

W Śmierci rodziny i później był bohaterem zdecydowanie mało przyjaznym i dość mrocznym, tymczasem w serii z udziałem jego ukochanej Książę Przestępców był po prostu Pączuszkiem. Złym, podłym i ze skłonnościami do czynienia zbrodni, ale mającym pewne granice, które nie pozwalały mu nawet na ułamek tego, czego dokonywał choćby na łamach Ostatecznej rozgrywki. Czy tym razem Harley poradzi sobie ze sprzecznymi uczuciami do swojego byłego?

Strona komiksu Harley Quinn tom 2: Joker kocha Harley

Joker regularnie pojawia się w życiu Batmana, ale czasem pozwala sobie i na spotkanie z panną Quinn. Tak też jest i tym razem. Jego powrót nie przypomina jednak upragnionego powrotu ukochanego, a bardziej ponowne pojawienie się niechcianego widma z przeszłości. Harley jest już bowiem inną osobą, o wiele bardziej niezależną. Dziewczyna, która była satelitą największego wroga Batmana nie ulega więc czarowi i traktuje Jokera z należnym mu brakiem szacunku. Co oczywiście nie oznacza, że podświadomie Mr. J nie ukazuje się jej jako idealny mąż i ojciec.

Humor to naczelny atut serii ze zwariowaną terapeutką Jokera. Właśnie przez to bohaterka przez wielu porównywana jest z Deadpoolem, co moim zdaniem jest błędem. Jeśli miałbym doszukiwać się odbicia po stronie Marvela, byłaby to Squirrel Girl, z którą łączy ją nie tylko płeć, ale też lekka i niezobowiązująca narracja, częstokroć wyśmiewająca superbohaterski patos. Charakterystyczna jest też szczególna odrębność rzeczywistości, która nie jest tak silnie powiązana, jak chociażby ta z serii z Batmanem i Supermanem, w ramach której obaj często u siebie goszczą. W Harley Quinn pojawia się choćby Poison Ivy czy, jak w pierwszym tomie, Pingwin, ale najmocniej zaakcentowana jest postać protagonistki.

Strona komiksu Harley Quinn tom 2: Joker kocha Harley

Obok tytułowej historii otrzymujemy dwie opowieści niezwiązane z Jokerem. Pierwszą z nich są wakacje Harley i Poison Ivy. Obok klasycznych gagów pojawia się nieco sentymentalizmu i refleksji, tym samym jasno pokazując, że Harleen Quinzel nie jest tylko wesołym dziewczęciem. Pojawiają się też motywy z Alicji w Krainie Czarów, które przeze mnie są zawsze mile widziane. W drugiej opowieści Harley obchodzi Boże Narodzenie, a konkretniej spotyka się ze Świętym Mikołajem. Nigdy nie pomyślałbym, że przygoda u boku dobrotliwego brodacza może nosić znamiona groteski.

Wszystkie tytuły, które zostały wydane w Polsce pod szyldem Harley Quinn, prezentowały się wizualnie naprawdę dobrze. Uważam, że każda historia powinna mieć dopasowanego do niej rysownika, co ma miejsce tutaj. John Timms to twórca dbający o szczegóły, ale nie przekombinowane. Wspomnieć warto też o ogólnych projektach postaci, takich jak Gang Harleyek pojawiający się już od czasów Nowego DC Comics! czy Red Toolu, który w dziwny sposób kojarzy mi się zarówno wizualnie, jak i brzmieniem samego pseudonimu z pewnym gadatliwym najemnikiem... Artysta otrzymuje wsparcie ze strony Josepha Michaelsa Linsnera, Moritata czy Breta Blevinsa, co sprawia, że graficzna strona Joker kocha Harley jest jeszcze ciekawsza.

Strona komiksu Harley Quinn tom 2: Joker kocha Harley

Chciałbym, aby wszystkie serie Odrodzenia utrzymywały podobny poziom. Nie zrozumcie mnie źle - Harley Quinn nie jest wybitnym arcydziełem, ale całościowo wypada lepiej, niż zdawać by się mogło istotniejsze pozycje z oferty DC. Wyśmienity humor, rozrywkowa, ale i przemyślana fabuła i rysunki, które łączą dobry warsztat z dynamiką. Już teraz mam własną listę tytułów z Rebirth, które pozostaną na mej półce i jednym z nich jest właśnie cykl autorstwa Amandy Conner i Jimmy'ego Palmiottiego.