Bohaterowie powieści akcji to zazwyczaj persony podkręcone wyobraźnią autora do granic absurdu. Idealni, pożądani przez płeć przeciwną, samodzielnie łamiący kości całym szeregom zbirów. Słowem - niemal superbohaterowie. I dlatego ich nie cierpię. Na pozór realni, bo wszak bez boskich mocy, ale tak naprawdę fikcyjni jak Lord Vader czy Batman. Dlatego do wszelkich dzieł sensacyjnych podchodzę ostrząc krytyczne kły, ale w przypadku pierwszego tomu serii Tango nie musiałem być kąśliwy. Matz i Philippe Xavier po raz drugi wywarli na mnie pozytywne wrażenie. Może nieco mniejsze niż poprzednio, ale wystarczające, bym nie ględził przez większość tekstu.

Głównego bohatera poznajemy gdzieś na peryferiach Meksyku, gdzie lokalsi traktują go jak swojego, choć nadal gringo. Ma przyjaciół, niezłą reputację, piękną kobietę i pewnie wiódłby dobry i nieskomplikowany żywot jeszcze długo, gdyby nie cienie z przeszłości. Dawni współpracownicy przypominają sobie o nim za sprawą przypadkowej utarczki i całe tango zaczyna się od nowa. Ale dzięki temu Matz ma okazję do wciągnięcia nas w wir sensacyjnych przygód, gdzieś tam niosących echo klasycznego kina akcji lat 80. i 90..

Tango jest bohaterem, który równie dobrze mógłby debiutować na łamach filmu akcji. Przystojny, zawadiacki, a do tego z dobrym serduszkiem, zwłaszcza wobec pięknych kobiet. Przy czym Matz miejscami kreuje go na osobę dość nieskorą do bójek, jednak działającą na podobne ekscesy jak magnes. To nie postać, którą mógłby zagrać Sly czy jakikolwiek samiec alfa z Hollywood. To pozornie niepozorny syn koleżanki twojej mamy. I choć jest stworzony dobrze, to go nie kupuję. Podobnie jak bromance'u z pewnym byłym gliną. Brakuje mi iskry, a całość jest jakby niedoprawiona. Ale jest za to pomysł na przygody, których jest tu kilka.

Tango i jego kolega podróżują sobie po egzotycznych krainach swoim jachcikiem i zamiast cieszyć się wypoczynkiem, przypadkowo ładują się w tarapaty. Nie licząc ekscesów na początku, niezbędnych by ruszyć akcję do przodu, mamy tu starcie z gangiem narkotykowym, który nadepnął na odcisk dziadkowi protagonisty i pechową znajomość z szemranym typem z kraju Napoleona. I trzeba przyznać, że tu Matz ma rękę do stopniowania akcji i napięcia. Jest czas na spokojne, ładne kadry i są momenty, gdzie coś się dzieje. I to „coś” to nie banalne łubudu, a konkretne potyczki, w których Tango jest dobry, ale daleko mu do nadczłowieka z filmowej Krainy Snów.

W pracach Phillipe Xaviera podoba mi się realizm i kompozycja kadrów. Rysownik lubi pejzaże i jego tła nie są tylko dodatkiem do pierwszoplanowych bohaterów. Jest miejsce na morze, plaże, egzotykę i piękne panie, a momentami chciałoby się podążyć śladem Tanga, oczywiście bez jego przygód. Wymarzona scenografia pod pełną akcji historię, gdzie jednak znalazło się miejsce dla samej opowieści snutej przez Matza. Xavier w mniej spektakularnych momentach wspiera narracje, a to już cecha solidnych rysowników.

Tango to prosty, ale wciągający komiks akcji. Nie ma w nim wielkiej głębi, no może poza rozwijającą się przeszłością protagonisty, ale brak też tępego przeładowania akcją. Matz nieco zbyt ostrożnie nakreślił swoich bohaterów, przynajmniej w porównaniu do wyrazistego bohatera Węża i kojota, ale to dopiero pierwszy tom i mam nadzieje, że doleje nieco paliwa do baku. Ciekawa pozycja dla miłośników akcji, do tego z malowniczymi i solidnymi rysunkami, wychodzącymi daleko poza to, co oczekuje się po komiksie sensacyjnym. Kolejnego albumu należy wypatrywać.

Tytuł oryginalny: Integrale Tango - Tome 1
Scenariusz: Matz
Rysunki: Philippe Xavier
Tłumaczenie: Paweł Łapiński
Wydawca: Lost In Time 2024
Liczba stron: 200
Ocena: 70/100