Joker – Operacja specjalna to kolejna obok Batman – Pogromca sprawiedliwości i Superman kontra Meshi wydawana przez Egmont manga związana z uniwersum DC Comics, jedna z dwóch nastawionych zdecydowanie bardziej na humor, niż na powagę i mrok. Ale w odróżnieniu od dramatycznie słabych zmagań Człowieka ze Stali z jedzeniem, perypetie Jokera próbującego odnaleźć się w roli rodzica wypadają pod każdym względem lepiej. Sprawdzam, czy ta szalona historia wciąż utrzymuje dobry poziom. 

Przypomnijmy fabułę: podczas pojedynku z Jokerem Batman uległ nieszczęśliwemu wypadkowi. Wpadł do kadzi z cieczą, która spowodowała błyskawiczne odmłodzenie – i w ten oto sposób Bruce Wayne zamienił się w… niemowlaka. Joker, zamiast skorzystać z okazji i po prostu wykończyć swojego największego wroga gdy ten jest bezbronny, postanawia przygarnąć maluszka na wychowanie, aby umożliwić mu wyrośnięcie na bohatera, którym przecież kiedyś był. Bo wiecie, Joker nie istnieje bez Batmana. 

Satoshi Miyagawy i Keisuke Gotou snują nieco statyczną opowieść o mordercy i psychopacie, który nagle zostaje opiekunem małego dziecka. I – jak na niego – podchodzi do sprawy całkiem poważnie. Dba, by dziecku nie zabrakło jedzenia i pieluszek. Szuka mu żłobka. Zabiera na zakupy. Stara się nie popełniać rażących błędów wychowawczych, takich jak rozpieszczanie dziecka czy uleganie emocjonalnym szantażom. W podbramkowej sytuacji decyduje się nawet poprosić o pomoc Harley Quinn. W końcu dwoje rodziców wizerunkowo wypada lepiej, niż samotny ojciec. 

Książę zbrodni próbuje pogodzić nową rolę z dotychczasowym przestępczym życiem, ale ciężko jest napadać na konwoje, przeprowadzać zamachy terrorystyczne czy porywać oficerów policji, kiedy młody podopieczny ma gorączkę albo musi akurat pozbierać żołędzie. Do tego dochodzi znoszenie kaprysów i wahań nastroju, zmęczenie i nieprzespane noce. Joker ma jednak przebłyski i chwilami czuje nawet dumę, kiedy mały Bruce poczyni jakieś postępy. Czyta się to nawet z pewnego rodzaju dziwnym wzruszeniem. 

Twórcy rozwijają nieco akcję dorzucając postać Alfreda, który próbuje ustalić co dzieje się z jego ukochanym paniczem, kiedy ten zniknął i nie daje znaków życia. Jednak w dużej mierze scenariusz Joker – Operacja specjalna tom 2 stoi w miejscu i składa się przede wszystkim z gagów wciąż mających pewien sitcomowy posmak. Humor jest lekki, nie ma tu praktycznie przemocy, a realistyczna kreska Gotou trochę się tu marnuje, no i rysownik nie ma wielu okazji do szarż. Skupia się więc na twarzach i mimice postaci, a Joker w jego wykonaniu miejscami wygląda obłędnie. 

Nie myślcie tylko, że Joker – Operacja specjalna tom 2 to tylko głupkowata opowiastka mająca służyć wyłącznie rozśmieszaniu. Jasne, że to główny cel, ale twórcy tej mangi pod warstwą szalonego humoru doskonale potrafią zaszyć trafny społeczny komentarz. Jak społeczeństwo reaguje na nieposłuszne i głośne dzieci w miejscach publicznych? Jak ubożsi rodzice postrzegani i oceniani są w miejscach takich jak żłobki czy przedszkola? Czy miejska infrastruktura jest odpowiednio przystosowana do dziecięcych wózków? 

Podoba mi się ta seria, która nie miała prawa się udać, a jednak się udała. Coś, co z początku wyglądało na dziwny japoński eksperyment, okazało się całkiem dobrze przemyślanym i sprawnie zrealizowanym pomysłem. Przy lekturze tej mangi nie pokładałem się ze śmiechu, ale parę razy się uśmiechnąłem, a po odłożeniu komiksu na półkę parę razy pomyślałem sobie, jak ciężko czasami mają rodzice i jakich poświęceń muszą na co dzień dokonywać, by dobrze wychować dziecko. A sprawił to Joker…

 Tytuł oryginalny: Joker One Operation vol. 2
Scenariusz: Satoshi Miyagawa
Rysunki: Keisuke Gotou
Tłumaczenie: Paweł Dybała
Wydawca: Egmont 2024
Stron : 144
Ocena: 75/100