Jak byłem mały to się zakochałem w postaci z bajek nie od braci Grimm, tylko na Disney Channel - nawijał kiedyś Mata o niejakim serialu jakim jest Hannah Montana. I mimo iż niezbyt pałam sympatią do Młodego Matczaka, tak pałam nią do owego serialu, z którego tak bardzo lubi się memować. Co więcej, muszę przyznać iż przedstawia on, i przygotowuje do życia, lepiej niż wszystkie te denne i kserowane seriale young adult od Netflixa.

Aktualnie przeważa trend krytyki wobec platformy Netflix. Jednakże, nie jest to jedynie chwilowa moda, lecz wynik pogorszenia się jakości większości oferowanych przez nią seriali, chociaż obserwuje się pewne pozytywne zmiany w tej kwestii. Ostatnio, moje życie zaznało trudniejszego okresu z powodu problemów w relacjach osobistych oraz kwestii zdrowotnych. Aby unikać myślenia o tych sprawach i odprężenia psychicznego, zwykłem sięgnąć po kultowe seriale z mojego okresu młodości czy dzieciństwa. Wybór produkcji tego rodzaju jest niezwykle zróżnicowany, obejmując tytuły takie jak Nie ma to jak hotel/statek, Czarodzieje z Waverly Place czy właśnie Hannah Montana. Ostatnio moją uwagę przykuły szczególnie produkcje z udziałem Miley Cyrus w roli głównej. Pomimo pozornej banalności, uważam, że te seriale posiadają głębszy przekaz, który przemawia do widza znacznie bardziej, niż można by się początkowo spodziewać.

Best of both worlds

Chociaż Hannah Montana unika jawnej prezentacji nagości, związków jednopłciowych oraz brutalnych tematów takich jak gwałty, używki czy uzależnienia, to jednak każdy z tych wątków jest subtelnie poruszany poprzez głębię i dwuznaczność scenariusza. Przykładem tego podejścia jest odcinek, w którym Jackson, serialowy brat Miley, doznaje amnezji, a Miley próbuje go wykorzystać w toksyczny sposób, sugerując mu, że uwielbia jej służyć, itp. W miarę rozwoju fabuły Miley zdaje sobie sprawę z błędu i szczerze wyznaje bratu prawdę, co skutkuje zmianą postawy Jacksona. Ten wątek pełni funkcję pouczenia, wskazując, że nie powinniśmy bawić się kosztem innych, unikać wykorzystywania niewinnych osób, a także kochać naszych bliskich takich, jakimi są, o ile nie wyrządzają nam faktycznej krzywdy fizycznej lub psychicznej. Wspomniałem też o używkach i uzależnieniach? Hannah Montana również je krytykuje. W odcinku, w którym Miley i Jackson otrzymują swoje pierwsze karty kredytowe od ojca, przedstawiona jest problematyka zakupoholizmu oraz konsumpcjonizmu tytułowej bohaterki. Miley nabywa rzeczy, które w istocie są jej niepotrzebne, lecz nie potrafi się im oprzeć. Ten aspekt zostaje poddany krytyce przez postać Robby'ego Raya (ojca głównych bohaterów), a Miley otrzymuje ważne nauczki. Również wątek używek pojawia się wielokrotnie w kontekście postaci Lily, przyjaciółki Miley. Postać ta, na przestrzeni fabuły, niejednokrotnie boryka się z problemem nadmiernej konsumpcji cukru, co jest przedstawione w sposób, który można zestawić z efektami działania pewnych substancji psychoaktywnych. Gdy spożywa zbyt dużo słodkiego, staje się bardzo pobudzona, co jest analogiczne do efektów działania substancji takich jak kokaina czy mefedron. Tym samym, Hannah Montana nie tylko porusza temat uzależnień od substancji chemicznych, ale również ukierunkowuje uwagę na inne, codzienne formy uzależnień, jakie mogą wpływać na życie młodego widza.

Nobody's Perfect

W Hannie Montanie, przedstawiona jest subtelna lekcja, że nikt z nas nie jest doskonały, a decyzja o utworzeniu związku nie jest obowiązkowa. Serial przekazuje, że jeśli ktoś nie odczuwa potrzeby posiadania partnera życiowego, to może śmiało żyć sam, bez poczucia presji ze strony otoczenia czy społeczeństwa. W jednym z odcinków Miley otwarcie stwierdza, że nie potrzebuje chłopaka, co jest ważnym przesłaniem dla widzów - że nie ma nic złego w byciu samodzielnym, jeśli takie jest nasze aktualne życiowe wybicie. Jednakże, Hannah Montana również ukazuje negatywne aspekty związków, zwłaszcza gdy nacisk społeczeństwa czy presja otoczenia stają się dominujące. Przykłady takie jak szantaż Rico wobec Mileya, grożący ujawnieniem jej tajemnicy, czy sceny Oliwera i Lily, które publicznie okazywały uczucia, ilustrują, że takie postawy są szkodliwe. Serial krytykuje szantaż wskazując na jego karalny charakter, a także pokazuje, jak publiczne okazywanie uczuć może zranić osoby, które przeżywają zerwanie czy odrzucenie. To ważne przesłanie dla widzów, że zdrowe relacje opierają się na szacunku, zrozumieniu i akceptacji, a nie na presji społecznej czy manipulacji emocjonalnej. Jeśli o odrzuceniu mowa to wątek ten pojawia się tutaj niejednokrotnie. Chociażby odcinek gdzie Miley jest zaproszona przez Aarona, szkolnego nerda i kujona, na bal maturalny. Chłopak od poprzedniej wybranki usłyszał: wolałabym kogoś lepszego, co od razu jest przedstawione jako coś złego oraz raniącego. Coś takiego nigdy nie powinno mieć miejsca. Finalnie, mimo paru błędów Miley, która chce nagrać hit jako Hannah, idą na bal i wszystko kończy się dobrze pokazując widzom jak powinno się traktować innych, bez jakichkolwiek uprzedzeń. Wszystko skraca się do poniższego klipu: https://www.youtube.com/watch?v=QYc_UwqVYEo

If We Were In Movie

Miley Stewart, jak wspomniałem wcześniej, nie jest postacią pozbawioną niedoskonałości, co podkreślałem w poprzednich fragmentach. Jej charakterystyczne błędy i trudności sprawiają, że widzowie łatwiej się z nią utożsamiają, nadając serialowi głębszy wymiar. Niejednokrotnie, różne momenty w produkcji dotknęły mnie osobiście, zwłaszcza taki, jak sytuacja, w której Miley znajduje się w trudnej sytuacji związanej z rzekomym podrobieniem prawa jazdy. W tej scenie, mając za zadanie udowodnić swoją niewinność, Miley musi stawić czoła szczegółowemu przesłuchaniu, prowadzonemu przez córkę policjanta, będącą jednocześnie oddaną fanką popowej gwiazdy. Pomimo że samą Miley zdarza się pomylić w toku przesłuchania dotyczącego własnej osoby, to właśnie w decydującym momencie wykorzystuje swoje muzyczne umiejętności, rozpoczynając śpiew utworu Best of Both Worlds. Ten emocjonalny moment odwraca bieg wydarzeń, odkrywając prawdę i niosąc przesłanie, które wzbudziło we mnie silne emocje, wywołując łzy. Chodzi mi konkretnie o poniższą scenę: https://youtu.be/BKwhyrh_FZU?si=bHVD2lzcsxtp9oXK&t=135 Mimo iż jest ona okraszona śmiechem z tzw. puszki, to działa wręcz nostalgicznie. Wyobraziłem sobie mnie w wieku dziecięcym, który marzył by pojechać na koncert Miley Cyrus czy spotkać się z jakimś członkiem Iron Maiden (tak, mam rozległy gust muzyczny). Miley, w roli tytułowej Hannay Montany, wykracza poza klasyczny wizerunek gwiazdy pop, angażując się w spełnianie marzeń swoich fanów i uczestnicząc w różnych inicjatywach charytatywnych. Nie ogranicza się jedynie do korzystania z popularności dla własnej sławy, ale aktywnie uczestniczy w licytacjach zwierzęcych i innych akcjach humanitarnych. To podkreśla jej zaangażowanie i troskę o sprawy społeczne, co stanowi jedno z centralnych motywów serialu. Ponadto, fabularna podstawa dla serialu - kontrast między jej życiem na scenie jako światowej gwiazdy, a codziennym życiem w szkole jako zwykłej dziewczyny, która boryka się z typowymi problemami szkolnymi, takimi jak matematyka czy biologia. Ta równowaga pomiędzy życiem gwiazdy a życiem codziennym podkreśla uniwersalność doświadczeń i wyzwań, z którymi każdy z nas może się utożsamiać. Serial podkreśla, że pomimo pozornej doskonałości obrazu celebrytów na Instagramie czy innych platformach społecznościowych, wszyscy, doświadczają problemów i trudności, takich jak depresja czy odrzucenie. To ważne przesłanie, które wskazuje, że za fasadą światła fleszy kryje się ludzka rzeczywistość, a wszyscy mają prawo do trudniejszych dni.

Forever and ever

Faktem jest to, że Hannah Montana to światowy fenomen, który przysporzył Miley Cyrus wiele sławy i każdy zna tę piosenkarkę. Od 14 lat serial nie jest tworzony, bo przecież powiedział chyba wszystko co mógł powiedzieć. Wielokrotnie mogliśmy zobaczyć ciepłą i kochaną Miley, która również jest rozwydrzoną nastolatką, której imprezy w głowie. Mogliśmy również zobaczyć jej tatę, który mimo iż jest z tej, tak zwanej, wiejskiej części USA - umie się zaadaptować w wielkomiejskim świecie oraz kocha swoje dzieci najmocniej na świecie. Serial Disneya uczy jak powinniśmy się kontaktować z młodzieżą i jak młodzież powinna wchodzić w życie dorosłe, a wszystko okraszone rubasznym humorem, który mógłby wydawać się nieco kontrowersyjność. By nie brzmieć jak stary i narzekający boomer zwrócę uwagę na fakt, że dzisiejsze seriale young adult poruszają temat, których wówczas nie lubiano w telewizji jak homoseksualizm czy segregacja rasowa. To są ważne wątki, o których nie możemy zapominać, bo jest to problem na całym świecie, bo osoby LGBT giną tylko za to, że są osobami LGBT. Mimo to - czy faktycznie Hannah Montana nie przedstawiała tych problemów na swój sposób? ps. Od siebie dodam - tekst dedykowany Darii oraz Kubie.

Więcej o produkcjach Disneya przeczytasz na Movies Room:

• Najlepsze seriale dla młodzieży na Disney+ | TOP 20

• Najlepsze filmy Disney Channel | 15

• Było sobie studio nie tylko na Disney+. Zobaczcie animację z okazji 100-lecia Disneya!