50 książek. Dziesiątki tysięcy wiernych czytelników. Jedna z najważniejszych serii science fiction w Polsce właśnie powiększa się o kolejny tytuł. Oto wszystko, co musisz wiedzieć o „Wehikule Czasu” — legendarnej serii SF, która przenosi w czasie, przestrzeni i ludzkiej wyobraźni.

Podróże bez biletu po klasyce SF!

Marzenie o podróżach w czasie towarzyszyło ludzkości od zawsze. Dzięki serii „Wehikuł Czasu”, wydawanej od lat przez Rebis, każdy może doświadczyć ich na własnej skórze — i to bez wehikułu zbudowanego przez H.G. Wellsa. To cykl klasycznych powieści science fiction, który nie tylko przedstawia wizje przyszłości i alternatywnej rzeczywistości, ale także umożliwia sentymentalne wyprawy do czasów, gdy po raz pierwszy czytaliśmy te książki z wypiekami na twarzy.

W ciągu lat ukazało się już 50 tomów, wśród których znalazły się najważniejsze, najbardziej wpływowe i najbardziej lubiane dzieła szeroko rozumianej literatury SF. Wydania charakteryzują się nie tylko dopracowaną redakcją, ale także unikalną oprawą graficzną autorstwa Igora Morskiego — jednego z najwybitniejszych polskich ilustratorów.

Top 10 książek serii „Wehikuł Czasu”

Przy 50 tytułach wybór nie jest łatwy, ale oto nasz subiektywny ranking dziesięciu książek, które szczególnie zapisały się w pamięci czytelników i historii gatunku:

10. „Przestrzeni! Przestrzeni!” – Harry Harrison

Zacznijmy od jednego z najbardziej cenionych pisarzy nurtu, wybranego zresztą do Science Fiction Hall of Fame. Trudno wytypować jego najlepszą powieść, ale "Przestrzeni! Przestrzeni! wydaje siębyć najbardziej reprezentatywna. W świecie, w którym resztki cywilizacji rozkładają się pod ciężarem przeludnienia i degradacji środowiska, każdy dzień jest walką o przetrwanie. Andy Rusch, mimo że otoczony chaosem i bezprawiem, nie poddaje się pokusie łatwego rozwiązania i pragnie odkryć prawdę o morderstwie, które może mieć znacznie głębsze konsekwencje niż się początkowo wydaje…

9. „Człowiek do przeróbki” – Alfred Bester

Wizjonerski thriller psychologiczny, który do dziś wyprzedza wiele współczesnych dzieł. Telepata Gulliver Foyle, porzucony na umierającym statku kosmicznym, przeistacza się w bezlitosną maszynę zemsty. Bester bawi się formą, typografią i strukturą języka, tworząc literacki odpowiednik awangardy. To brutalna, ekspresyjna i niezwykle nowoczesna powieść, której energia poraża nawet dzisiaj.

8. “…i ujrzeli człowieka” - Michael Moorcock

Dalej mamy jedną z najbardziej uznanych książek Moorcocka, łącząca elementy science fiction i historycznej fantastyki, z głęboką analizą psychologiczną bohaterów. Fabuła koncentruje się na Karlu Glogauerze, który od dzieciństwa czuje się obcy w świecie i fascynuje go Ukrzyżowanie. Jego pasje i poczucie wyobcowania prowadzą go do eksperymentów z czasem, co kończy się podróżą do czasów Jezusa. Spotkanie z Jezusem i wydarzenia tam rozgrywające się ukazują złożone losy bohaterów i ich psychologiczne rozterki, a także refleksje na temat przeznaczenia, wiary i tożsamości.

7. „Opowiadania najlepsze” – Philip K. Dick

Dick był jednym z najbardziej wpływowych pisarzy science fiction, znanym z tworzenia światów pełnych niepokoju, paranoi i głębokich pytań o naturę rzeczywistości, tożsamości oraz moralności. Jego opowiadania często poruszają tematy związane z przyszłością, która nie jest celem samym w sobie, lecz kluczem do zrozumienia naszego obecnego świata. Oto zbiór tych najmocniej cenionych.

6. „Wieczna wojna” – Joe Haldeman

Antywojenna epopeja science fiction, która zyskała status klasyki nie tylko wśród fanów SF, ale i literatury wojennej. Żołnierz William Mandella uczestniczy w wojnie międzygalaktycznej, gdzie przez efekty relatywistyczne po każdej misji trafia do coraz bardziej obcej mu przyszłości. To poruszający portret wyobcowania, przemocy i absurdów wojny. Haldeman pisał ją jako osobistą reakcję na Wietnam, ale jej przesłanie pozostaje uniwersalne.

5. „Rok 1984” – George Orwell

Nie mogło też zabraknąć miejsca na arcydzieło autorstwa George'a Orwella. To przejmująca wizja totalitarnego świata, w którym jednostka pozbawiona jest wolności, a prawda jest manipulowana i kształtowana przez władzę. Ta dystopia ukazuje społeczeństwo, w którym kłamstwo zastępuje fakty, a niepoprawne politycznie myśli są najsurowiej karane, często jako zbrodnie przeciwko państwu.

4. „My” – Jewgienij Zamiatin

Ojciec literatury dystopijnej. Powieść napisana w 1920 roku, długo przed Orwellem i Huxleyem, a mimo to do dziś niezwykle świeża. W futurystycznym społeczeństwie totalnej kontroli i matematycznego porządku, jednostka zaczyna się buntować. Narrator — inżynier D-503 — przechodzi transformację, która staje się symboliczną walką rozumu z uczuciem, systemu z wolnością. Dzieło odważne, prorocze i przerażająco aktualne.

3. „Równi bogom” – Isaac Asimov 

A podium otwiera książka dla wielu najwybitniejszego autora SF. W XXII wieku Ziemia korzysta z niewyczerpanego, darmowego źródła energii, które pochodzi z tajemniczej wymiany materii z wszechświatem równoległym. Proces ten został zainicjowany przez istoty pozaziemskie, a jego dokładny mechanizm pozostaje nieznany naukowcom. Chociaż technologia ta zapewniła ludzkości niemal nieograniczone źródło energii, niesie ze sobą poważne zagrożenie — Słońce może ulec przemianie w supernową, co doprowadziłoby do całkowitego zniszczenia Ziemi.

2. „Koniec dzieciństwa” – Arthur C. Clarke

Ludzkość osiąga złoty wiek — dzięki przybyciu tajemniczych Obcych. Ale z czasem okazuje się, że to początek końca starego człowieczeństwa. Clarke porusza wielkie tematy: przeznaczenie, ewolucję, duchowość. Powieść łączy literacki rozmach z głębokim humanizmem. To jedna z tych historii, po których nic już nie jest takie samo. Czy rozwój zawsze oznacza postęp? Czy przyszłość to coś, czego naprawdę pragniemy?

1. „Kwiaty dla Algernona” – Daniel Keyes

Najbardziej poruszająca powieść w serii i prawdopodobnie w całym gatunku. Charlie Gordon, prostoduszny mężczyzna z niepełnosprawnością intelektualną, zostaje poddany eksperymentowi, który czyni go geniuszem. Jego błyskawiczny rozwój intelektualny kontrastuje z bólem emocjonalnym i samotnością, które stają się nieuniknione. Książka napisana w formie pamiętnika ukazuje wstrząsającą przemianę bohatera. To opowieść o ludzkiej godności, empatii i kruchości szczęścia. Nie tylko klasyka SF — klasyka literatury.

Poranek dnia zagłady — 51. tom serii

Seria nie zwalnia. Właśnie dołączył do niej nowy tytuł — „Poranek dnia zagłady”, który oferuje świeże, a zarazem klasycznie mroczne spojrzenie na motyw końca świata. To mocna, nastrojowa powieść balansująca między apokalipsą a dramatem psychologicznym. Znajdziemy tu zderzenie cywilizacji z katastrofą, człowieka z jego sumieniem i technologii z człowieczeństwem.

To książka idealna dla tych, którzy szukają nie tylko wrażeń, ale też refleksji.

„Poranek dnia zagłady” to opowieść o tym, co zostaje z ludzkości, gdy nie zostaje już nic.
 – napisał jeden z przedpremierowych recenzentów.

Wskocz do wehikułu!

Z okazji premiery 51. tomu warto przypomnieć sobie wcześniejsze tytuły lub rozpocząć przygodę z tą serią od nowa. Jeśli kochasz science fiction, nie możesz przejść obojętnie obok „Wehikułu Czasu” — serii, która nie tylko opowiada o podróżach w czasie, ale sama stała się częścią historii literatury.

Więcej informacji o serii oraz zapowiedziach kolejnych tytułów znajdziesz na stronie wydawnictwa Rebis.