Dla tych z Was, którzy lubią się bać przygotowaliśmy 5 najlepszych horrorów o szkole, które pozwolą oswoić się z widmem powrotu na lekcje. Wszak kino grozy, posiada terapeutyczne i oczyszczające właściwości i nie potrzebna Wam recepta ani kontakt z farmaceutą. 

Ranking TOP 5 szkolnych horrorów: 

5.Carrie (1976.) reż. Brian De Palma

Carrie to już klasyka horroru i pozycja obowiązkowa dla miłośników gatunku. Najpierw pojawiła się w formie literackiego debiutu Stephena Kinga, i gdyby nie żona autora, to ta krótka powieść nie ujrzałaby światła dziennego, kończąc swój żywot w kuble na śmieci. Szczęśliwie dla nas i samego pisarza, tak się nie stało. Carrie okazała się bestsellerem, na którym King zbudował swoją karierę, szybko przyciągając uwagę słynnego Briana de Palmy. Premiera filmowa Carrie, miała miejsce dwa lata po wydaniu powieści w 1976 roku a w głównej roli została obsadzona młodziutka i charakterystyczna Sissy Spacek. Film tak jak powieść opowiada o nękanej przez szkolne rówieśniczki, tytułowej Carrie. Mamy tu wszystko ulubione elementy Kinga, temat przemocy domowej, psychicznego znęcania się ze strony rówieśników, wątek religijny oraz nadnaturalny. Wszystko idealnie wyważone i bardzo stylowo podane przez De Palmę, dzięki czemu film się nic nie postarzał, choć zaraz mu stuknie 50 lat. Fabuła filmu przedstawia szkolną codzienność głównej bohaterki, która składa się z poczucia wstydu, wyalienowania i braku akceptacji ze strony kolegów i koleżanek. W domu wcale nie jest lepiej, bo wychowuje ją samotna matka i skrajnie religijna Margaret( genialnie zagrana przez Piper Laurie). W całym tym wrogim otoczeniu Carrie odkrywa w sobie pewnego dnia zdolności telekinezy, które pomogą jej zemścić się na swoich oprawcach. Film jak i literacki pierwowzór jest niezmiennie aktualny ze względu na problem szkolnej przemocy.

4.Suspiria (2018) reż. Luca Guadagnino 

Odgłosy, bo taki był polski tytuł Suspirii, składa się na trylogię Trzech Matek i wizualnie jest jednym z najlepszych filmów Argento w jego dorobku. Akcja filmu tak oryginału jak i remake'u jest osadzona w renomowanej, szkole baletowej w Niemczech, do której tafia młoda i pełna zapału amerykanka Suzzie (Dakota Johnson). Szybko się okazuje, że budynek skrywa mroczą tajemnicę a grono pedagogiczne jest jej częścią. Kobiety zaczynają ginąć w niewyjaśnionych i brutalnych okolicznościach zaś główną postać nieustannie prześladują koszmary senne, które zbliżają ją coraz bardziej do ukrytej siły drzemiącej w trzewiach starego gmachu uczelni. Remake kultowej Suspirii w rękach Guadagnino jest zdecydowanie lepszy od oryginału. Film zachował swoją poetycką brutalność i upiorny nastrój grozy znany z oryginału, jednak pododawał sporo nowych wątków, co wyszło filmowi na plus. Suspiria według Guadagnino posiada niepokojący nastrój i surowy realizm, zwłaszcza brutalnych scen. Rewelacyjne zdjęcia, choreografia tańca i muzyka świetnie budują napięcie. Narracja jest prowadzona z punktu widzenia trzech bohaterów, dyrektorki szkoły Madame Blanc, młodej baletnicy Suzie i podstarzałego psychoterapeuty dr. Jozefa Klemperera, z czego pierwszą i trzecią postać zagrała znakomita i mesmeryzująca Tilda Swinton. Tu ciekawostka, ani twórcy, aktorzy a nawet sami agenci nie przyznawali, aby Swinton wcielała się w 82 letniego psychoterapeutę, powołując się na prawdziwego, tajemniczego naturszczyka, zaangażowanego w projekt. W filmie zagrała również Mia Goth, którą możecie podziwiać na ekranach kin w filmie Ti Westa pdt. MaXXXime.

3.Oni (1988) reż. Robert Rodriguez

Co byście zrobili, gdyby całą Waszą szkołę opanowali Obcy i nie moglibyście poznać, kto jest jeszcze człowiekiem a kto nie? Taki punkt wyjścia obrał w filmie Oni (The Faculty), scenarzysta Kevin Williamson, którego najgorętsza filmowa passa miała miejsce właśnie w latach 90'tych. Krzyk, Wiem co zrobiłeś poprzedniego lata czy Jak wykończyć Panią T? To zaledwie kilka z jego oryginalnych pomysłów. Reżyserią zajął się Robert Rodriguez, meksykański maestro w stylowych rozpierduchach, mając na koncie kilka projektów z kolegą Quentinem Tarrantino. Akcja filmu Oni jest ulokowana w jednym z amerykańskich liceum, w którym poznajemy szeroki przekrój nastolatków, od tych przebojowych i pięknych po znajdujących się nieco niżej na drabinie popularności, gdzie miejsce zagrzał sobie Cassey (Elajha Wood), którego albo wszyscy gnębią, albo zwyczajnie ignorują. Cassey jako pierwszy trafia na ślad obcego w postaci dziwnej fasolki, która po zetknięciu z wodą, przekształca się w stworzenie przypominające parzydełkowca. Obce formy życia bardzo szybko znajdują sobie swoich nosicieli, a plan przejęcia szkoły może popsuć jedynie grupka nastolatków. W filmie Rodrigueza aż roi się od znanych Hollywoodzkich nazwisk, jak choćby Josh Hartnett, Elijha Wood, Salma Hayek czy Famke Jenssen. Film Rodrigueza opowiada o poszukiwaniu własnej tożsamości i zachowaniu indywidualności. Choć obraz utrzymany jest w konwencji inwazji Obcych to tak naprawdę opowiada o dorastaniu i czasie w liceum, gdzie zaufanie do wszelkich autorytetów zostaje  zachwiane. Jak sam Rodriguez mówił, jest to film science fiction jednak na jego końcu czujesz jakbyś przebrnął przez doświadczenia licealne, włączając w to nawet obcych, bo przecież każdy z nas w liceum czuł się czasem jak obcy.

2.Zło we mnie (2015) reż. Osgood Perkins

Zło we mnie w oryginale (The Blackcoat’s Doughter) to bardzo nastrojowy, nadnaturalny horror psychologiczny. Akcja rozgrywa się w czasie ferii zimowych w katolickiej szkole w małej mieścinie o nazwie Bramford i na trzech płaszczyznach czasowych. W szkole panuje lekkie zamieszanie związane z opuszczeniem internatu przez uczennice na czas ferii. Dziewczyny żegnają się ze sobą szczęśliwe na perspektywę tygodniowej przerwy od nauki, jednak szkoła nie będzie całkowicie pusta. Na miejscu pod pretekstem kłamstwa, zostają dwie uczennice, wyobcowana Kat i starsza od niej Rose(Lucy Boynton). Ta druga podejrzewa, że jest w ciąży natomiast Kat(Kiernan Shipka), twierdzi, że czeka na rodziców. W prawdzie widzimy, że sprawdza niecierpliwie kalendarz, dzwoni do rodziny, jednak jest w tym coś bardzo niepokojącego. Szybko się okazuje, że w gmachu budynku jest z dziewczynami coś jeszcze, pewna demoniczna siła, która osiedliła się w piwnicy i upodobała sobie właśnie młodą Kat. Film Perkinsa wykorzystuje motyw okultystyczny w niezwykle nastrojowy sposób. Narracja jest trochę wolna, jednak atmosfera nieokreślonej grozy i osaczenia została tu znakomicie osiągnięta. Widać, że Perkins w swoim najnowszym filmie Longlegs, wykorzystał pewne tropy ze Zło we mnie. 

1.Czarne Święta (1974) reż. Bob Clarke

W 1974 roku, reżyser Bob Clarke postanowił, że zrobi prawdziwy film o studentach z czającym się na nich psychopatą i tym samym wyszedł mu pierwszy slasher w historii amerykańskiego kina. Film zaczyna się od sceny, w której widzimy wspinającego się mężczyznę po budynku domu studenckiego, w którym trwa świąteczne przyjęcie. Mężczyzna, którego twarzy nie widzimy chowa się na strychu wybranego przez siebie domu. Cała scena jest ukazana z punktu widzenia obcego. Chwilę później, przyjęcie przerywa dzwoniący telefon, który odbiera główna bohaterka Jessica Bradford (Olivia Hussey). Ze słuchawki płyną dziwne, dzikie dźwięki, obsceniczne słowa i groźby. Choć telefon wydaje się upiorny a dzwoniący totalnym psychopatą, to kobiety prześmiewczo ignorują całe zajście, wracając do kolędowania i spożywania egnoka. Szybko się okaże, że to błąd ponieważ zagrożenie jest jak najbardziej realne i znajduje się pod tym samym dachem. Ten niskobudżetowy film znakomicie ogląda się do dzisiaj, dzięki świetnym zdjęciom, brudnej atmosferze lat 70'tych i powolnie budowanej grozie.Reżyser chyba jako pierwszy przedstawił Święta Bożego Narodzenia w tak krwistych i groteskowych barwach. Warto również dodać, że jako pierwszy ukonstytuował w filmie grozy perspektywę widzenia mordercy, nieodzowny do dziś element w podgatunku slasherów.