Najbardziej tajemnicza postać polskiego internetu. Mimo, że jego książki i pasty święcą tryumfy od kilku ladnych lat, wciąż udało mu się nie pokazać twarzy. O tym dlaczego, czy spodziewa się zmiany tego stanu rzeczy oraz o najnowszej, debiutującej wczoraj produkcji na podstawie jego książki, Edukacji rozmawiamy z Malcolmem XD. Z redaktor Agatą Karasińską, która również przeprowadzała wspomniany wywiad, poznaliśmy jego twarz. My tę wielką tajemnicę znamy, ale się nie podzielimy. Podzielimy się za to z chęcią treścią tej intrygującej rozmowy:

Agata: Twoja twórczość jest pełna humoru a jednocześnie, jak to w życiu, pojawia się w niej dużo trudnych i smutnych sytuacji. Jak udaje Ci się znajdować ten idealny balans?

Nie wiem, czy idealny, mogę jednak zdradzić ogólną filozofię, jaką się kieruje. Uważam, że w życiu jest wiele trudnych i przykrych sytuacji. Wynika to choćby z nieuchronnego faktu przemijania. Nie oznacza to, że nie możemy w nich szukać humoru. To właśnie staram się robić.

Łukasz: A czy twoja twórczość powstaje w jakimś wcześniej zaplanowanym cyklu, czy to raczej spontan? Tak się składa, że podczas poprzedniego wywiadu z Michałem Balickim wymyśliłem Ci tytuł ostatniej części, mogłaby być to Emerytura. 

Dobry, może się przyda. Nie mam tak, że mam zaplanowane pięć do przodu. To, co mam, to raczej pierwszy rozdział kolejnej i jakiś ogólny zamysł. Reszta wychodzi mi, jak już zacznę pisać. Wychodzę z założenia, że nie można tracić czasu na wymyślenie całości, bo można czekać latami. Zaczynam i potem już jakoś to jest. 

Łukasz: Odkopałem ostatnio twój stary wpis na Wykopie kiedy to rozdajesz pare sztuk Emigracji jednocześnie chwaląc się, że sprzedaje się całkiem dobrze. Czy przechodziła Ci już wtedy przez głowę myśl o ekranizacji?

Nie, absolutnie. Prowadziłem rozmowy już później, z różnymi producentami, zrobiliśmy to finalnie z Jake Vision.  Materiał jednak pojawił się przez przypadek, bo tak to u mnie bywa. Podobnie jak przypadek sprawił, że zacząłem pisać. Potem, że przerodziło to się w książki. Byłem znany bardziej w internecie, a pewnego dnia napisał do mnie Maciej Marcisz z wydawnictwa W.A.B. Dosłownie – Siemano, czy chciałbyś wydać książkę? – Nie znałem tego wydawnictwa, więc pytam czy jest duże. Odpowiedział, że trzecie w Polsce, więc ja oczywiście, że chcę. Miałem jakiś zalążek, podesłałem mu trzy rozdziały, wydawnictwo to chciało i tak się zaczęło. Kariera zaczęła się psim swędem, również jak to u mnie bywa. Nigdy nie kształciłem się w tym kierunku, natomiast zawsze lubiłem pisać. 

Łukasz: Na pewno pisząc czy potem gdy już miało się to przerodzić w ekranizację, miałeś przed oczami jakieś wersje Malcolma i Stomila. Podobno Stomila jest nawet pierwowzór…

Jest, choć wydarzenia, jakie przechodzi to już zlepek kilku postaci. 

Łukasz: Natomiast moje pytanie brzmi prosto, czy Tomek i Michał spełnili Twoje oczekiwania?

Nawet przewyższyli. Niejednokrotnie, pisząc jakąś scenę, nie wyobrażałem sobie czegoś tak fajnego, jak finalnie wyszło z ich, ale też innych aktorów udziałem. Jak zaczynaliśmy ekranizację pierwszego sezonu, to nie miałem zbyt wielkiego doświadczenia, będąc tylko kilka dni na planie Fanatyka. Przy Emigracji XD byłem już całą realizację, ponad 60 dni, dlatego też z bliska mogłem zobaczyć, jak ciężka jest ich praca. Mam do tego ogromny szacunek. 

Agata: Masz jakąś ulubioną postać ze swojej twórczości?

Ojej, nie wiem. Muszę jednak przyznać, że wiele zyskiwało na tym, jak zobaczyłem jak ktoś zinterpretował je podczas ekranizacji. Tak było na przykład z Panem Zbyszkiem i całą jego ekipą kierowców TIRów. Oni stworzyli taką pakę, że nawet mam nadzieję, że na ich temat nakręcimy jakiś spinoff. 

Łukasz: Odcinek ze Zbyszkiem pokazałem zresztą w rodzinie, gdzie kilka osób dzieli z nim branżę. Bardzo im się podobał. 

Dostaliśmy bardzo dużo dobrego feedbacku od kierowców. Napisał do mnie nawet administrator dużej facebookowej grupy kierowców, powiedział, że stoją na parkingu na tzw. pauzie, oglądają ten serial i sprawdzili, że Pan Michał Czernecki ma dziś urodziny. Spytali, czy mogę przekazać mu życzenia i wyrazili wielką radość, że w końcu mają swoją reprezentację w kulturze. Zadzwoniłem do Michała i przekazałem, z czego bardzo się ucieszył. W trzeciej książce natomiast powracają Roman oraz Pan Ządkowski i to też wzięło się z tego, że bardzo spodobało mi się, jak Piotr Trojan i Jarosław Boberek zagrali te role. Nie zawsze jest to fabularnie możliwe i czasem wiem, że muszę zbastować, ale myślę, że kilka postaci jeszcze wróci.