6. Płomienie reż. Chang-dong Lee

https://www.youtube.com/watch?v=-LWrzcyfJHM Jeśli by wziąć pod uwagę kontekst historyczny, to kino Azji Wschodniej od zawsze znajdowało się na wyższym poziomie estetycznej wrażliwości od kina europejskiego. Gdyby jednak ktoś o tej wiekuistej prawdzie zapomniał, to Chang-dong Lee służy pomocą. Choć oparte o bestsellerową powieść Murakamiego Płomienie na pierwszy rzut oka zdają się hołdować gatunkowemu powinowactwu kina koreańskiego, to swą ambicją i intymizacją narracji przebijają wszystko, co do tej pory zwykliśmy nazywać gęstym thrillerem psychologicznym. Niezależnie od tego, w jaki sposób spróbujemy rozczytać zawartość filmu Lee - czy to jako metaforę kryzysu artystycznego, czy niezaspokojonych klasowych roszczeń, czy nawet postkonową wariację na temat emocjonalnego odrzucenia (Satoshi Kon i Perfect Blue) – największe wrażenie pozostawi w nas warstwa realizacyjna, przywiązanie do detalu oraz twórcze reinterpretowanie słów na obrazy. Płomienie są bowiem "filmem" w definicyjnym tego terminu znaczeniu, odrzucają logikę i ciągłość zdarzeń na rzecz fantazmatycznej widzialności, której komponent wojerystyczny nie pozwala odczuć nam znużenia ani przez minutę tego prawie 2,5-godzinnego dzieła. W skrócie: Tajemnice Silver Lake, ale odrzucające kontekst popkulturowy. (TM)

---

5. Suspiria reż. Luca Guadagnino

https://www.youtube.com/watch?v=BY6QKRl56Ok Rok 2018 bez wątpienia był udany dla fanów horrorów, czego najlepiej dowodzi ten ranking. Oryginalna Suspiria spod ręki mistrza grozy, Daria Argento, uznawana jest dziś za kultowy twór włoskiej sztuki horroru. Guadagnino nie poszedł na łatwiznę i nie skopiował klasyka, lecz stworzył remake z krwi i kości, zapożyczając jedynie kilka elementów, a resztę tworząc według swej wizji. Suspiria nie jest bez wad i na pewno nie jest filmem dla każdego, jednak trzeba docenić to niebanalne połączenie, jakim jest zmieszanie artyzmu i horroru. Guadagnino w tym względzie stworzył wybitne dzieło. (KW)

---

4. Roma reż. Alfonso Cuarón

https://www.youtube.com/watch?v=6BS27ngZtxg Obiektywnie najlepszy film roku 2018, który na pozycji 4. ląduje wyłącznie dlatego, że redakcyjni koledzy wolą produkcje dyndające na smyczy scenariusza. Nie mam im tego jednak za złe, bo tegoroczna konkurencja wymagała zawarcia kilku kompromisów. Czyli zupełnie tak, jak NIE uczynił Alfonso Cuarón. Meksykański twórca Romę nakręcił niemal w pojedynkę, dzieląc swe reżyserskie obowiązki ze stanowiskiem producenta, scenarzysty, operatora oraz montażysty (zarówno tego głównego, jak i montażysty dźwięku). Ta wręcz totalna kontrola nad procesem twórczym pozwoliła mu natomiast dokonać artystycznej autorefleksji, która doprowadziła do powstania prawdopodobnie najbardziej autoreferencyjnego dzieła przeznaczonego w ostatnich latach na szeroki rynek. Odwołując się do obserwacji poczynionych w dzieciństwie, Cuarón z chirurgiczną precyzją i snajperską celnością zidentyfikował afektywnie uwarunkowaną pozycję kobiety i ogólnie klas uciskanych w systemie męskiego kapitalizmu. Historia Cleo to opowieść o skrywanej we wnętrzu rozpaczy, powodowanej strachem przed konfrontacją i w ostateczności całościowym wyzwoleniem. Bo za wyzwoleniem zawsze podąża odpowiedzialność za swoje bezpieczeństwo, a tę nie każdy jest w stanie podjąć. Prócz niewątpliwych walorów artystycznych, Roma jest też po prostu doskonała pod względem realizacyjnym, a każdego, kto nie zdołał obejrzeć jej na ekranie kinowym, oficjalnie uznaje się za zdrajcę lumiere'owskiego kinematografu i ze skutkiem natychmiastowym ogłasza się wyrok dekapitacji. (TM)

---

3. Climax reż. Gaspar Noé

https://www.youtube.com/watch?v=Hi69nL_VrTE Dramat tancerzy, którzy nieświadomie zostają odurzeni nieznanym specyfikiem. Inspirowana prawdziwymi wydarzeniami, historia tancerzy, którzy spotkali się na muzyczną próbę. Niespodziewania przeradza się ona w ekstremalną i psychodeliczną przygodę. Pełna seksualnego napięcia noc, w której tancerze zmierzają w piekielną otchłań swoich nieodkrytych zachowań. Świetnie wystylizowany obraz, kontrolowany chaos i mroczny klimat. Zdecydowanie zasłużone miejsce w pierwszej trójce. (DW)

---

2. Dziedzictwo. Hereditary reż. Ari Aster

https://www.youtube.com/watch?v=gTNEDFMnwZc Horror Ari Astera wielkim filmem jest dlatego, że nie straszy mnie wcale duchami, egzorcyzmami czy innymi opętaniami, jak setki innych, a tym, czego się naprawdę boję. Beznadziejnością sytuacji zniszczonej rodziny, której nie da się już odratować. Gęsty klimat potęgują genialne, wyłamujące się kliszom milczące sceny i znakomicie dobrana obsada z Toni Collette na czele. Jak nie lubię kina grozy, tak ten film jest znakomity i w podobnym podsumowaniu. Obiecywałem, że zakręci się w tym rankingu koło podium. Tak też się stało. (ŁK)

---

1. Trzy billboardy za Ebbing. Missouri reż. Martin McDonagh

https://www.youtube.com/watch?v=k1tU3Ivop_U Podstawowe pytanie, od którego należy zacząć niniejszy opis, to oczywiście czemu Trzy billboardy za Ebbing, Missouri nie zdobyły Oscara dla najlepszego filmu? Nagrodzenie w tej kategorii Kształtu Wody i prawie całkowite pominięcie Billboardów udowadnia, jak bardzo Oscar stracił na rzetelności. Produkcja McDonagha opowiada o zdeterminowanej kobiecie, która postanowiła wynająć trzy billboardy i namalować na nich kontrowersyjny przekaz, mający związek z zamordowaniem jej córki. Słodko-gorzki dramat został doceniony jedynie dwoma nagrodami Akademii, dla jak zwykle fenomenalnej McDormand oraz (w końcu!) dla Rockwella. Trzy billboardy za Ebbing. Missouri pokazują, iż najlepsze scenariusze filmowe pisze samo życie. (KW)    

---

Ranking przygotowali:

Dominik Dudek

Krzysztof Wdowik

Tomasz Małecki

Mateusz Chrzczonowski

Dawid Wajda

Łukasz Kołakowski