Wakacje trwają w najlepsze, ale nie w Abbott Elementary. Rok szkolny nadal trwa, nauczyciele pracują na najwyższych obrotach, dzieciaki wytrwale się uczą, a życie płynie swoim stałym tempem. Wkraczając w czwarty sezon serii, obserwujemy kolejny rok pracy tej niewielkiej podstawówki i śledzimy uwielbianych bohaterów: Evę, Janine, Gregorego, Barbarę, Melissę i oczywiście Jacoba.

Jako fanka serialu bardzo czekałam na rozwój wątku relacji między Janine i Gregorym. Na początku bbserwujemy ich przemiany. Ona zaczyna się rozwijać i rozumieć, że świat jest dużo większy niż mury Abbott Elementary. On pozostaje w tym samym punkcie, choć zdobywa więcej pewności siebie jako nauczyciel. Przepaść między nimi się pogłębia, ale uczucia ani na chwilę nie ustają. Oglądając każdy z odcinków, zauważamy drobne znaki, które napawają nadzieją, że Janine i Gregory zostaną parą. Finał sezonu robi wrażenie i stanowi świetną kropkę nad i.

fot. materiały prasowe

Forma serialu pozostaje przyjemnym połączeniem sitcomu i mocumentu. Tematy, które porusza, mieszają powagę z humorem. Walka Abbott i innej podstawówki na placu zabaw to jedna z lepszych scen komediowych. Nie brakuje też poruszania istotnych problemów, jak na przykład różne formy radzenia sobie z obchodami dnia matki. Zarówno dzieciaki jak i dorośli próbują się jakoś odnaleźć, mimo że niektórzy chcieliby to zrobić za nich. Nie zmienił się również realizm serii. Dalej jesteśmy w szkole, obserwujemy poczynania uczniów i wybryki nauczycieli. Nie brakuje ciepła oraz uśmiechniętych i naburmuszonych twarzy.

Podczas seansu widać też wielkie obycie w popkulturze twórczyni serialu, Quinty Brunson. Cytatów nawiązujących do innych filmów, serii czy muzyki nie brakuje. Można by je wymieniać i wymieniać. Na początku uznałam je za ciekawy ukłon w stronę widzów, którzy pewnie też są mocno zanurzeni w kulturze. Z czasem jednak czułam się nimi przytłoczona, a one wydawały się być po prostu dodane na siłę. Co za dużo, to nie zdrowo, w tym przypadku to doskonale widać.

fot. materiały prasowe

Zobacz także: Misja: Podstawówka - recenzja serialu. A teraz brawa dla nauczycieli!

Nie sposób nie zwrócić uwagi na główny problem tego sezonu. W porównaniu z poprzednimi odsłonami, wypada on niestety zdecydowanie słabiej. Początkowo wydawał się być na podobnym poziomie jak pierwszy i drugi, ale po całym seansie mam mieszane odczucia. Najwyraźniejszym minusem jest brak dzieci na pierwszym planie, mimo że to opowieść o szkole podstawowej. Wcześniej poznawaliśmy uczniów, którzy rozśmieszali wszystkich swoimi niecodziennymi pomysłami. Czasem kłopot z podopiecznym okazywał się być początkiem dłuższego wątku, w którym odkrywamy również problemy rodziców. Poznawaliśmy też nauczycieli, ich osobowości, metody pracy, relacje z innymi. Tym razem sezon okazał się być dosyć płaski, głównym zainteresowaniem obdzielono nową ścieżkę pracy Janine. Reszta bohaterów to tylko blade tło.

Minusy na szczęście nie zepsuły seansu Misji: Podstawówka. Mogą być znakiem, że serial też ma swoją datę przydatności i nie należy go w nieskończoność ciągnąć. Mimo wszystko bawi, łapie za serce i czasem nawet wzrusza. Już w październiku zobaczymy kolejny sezon serialu i zobaczymy jak potoczą się losy Janine i Gregorego. Przekonamy się również czy będzie to koniec serii, czy jedynie kolejny przystanek.