Leonardo DiCaprio pomimo nieobecności statuetki Oscara na koncie swoich filmowych nagród, jest niewątpliwie jednym z najlepszych amerykańskich aktorów. Swoje zamiłowanie do sztuki przejawiał już we wczesnym stadium rozwoju własnych zainteresowań, co z pewnością nie było zwykłym przypadkiem, patrząc na jego dotychczasowe popisy aktorskie. Prezentujemy trzy najlepsze role DiCaprio!

Miejsce 3.
„Infiltracja” (2006)

Dzieło Martina Scorsese ukazuje śmiertelną rozgrywkę pomiędzy tajnym policjantem w szeregach bezwzględnej grupy przestępczej, a informatorem mafii w bostońskiej jednostce dochodzeniowej. Leonardo DiCaprio świetnie dopasował się do konwencji prześmiewczej i przepełnionej niezliczonymi stereotypami zabawy. Nieco tradycyjne dla aktora, chwilowe "zdenerwowania", niemal idealnie wpasowały się w wydźwięk obrazu. Rola błyszczy nieoczekiwanymi, ciętymi ripostami. Mało tego, riposty te płynące z ust takiej, a nie innej osoby, sprawiają wrażenie dużej naturalności, pomimo nieczęsto spotykanych wątków z filmu w życiu realnym. Podobnie jest z postawą dziełowego Billego Costigana. Jego zachowania nie są spotykane na każdym kroku codzienności. Ma on problemy psychiczne, przez co z każdą, przemijającą chwilą staje się coraz bardziej apatyczny. Wygrywa jednak z takim stanem, co jest widocznie zaznaczone w fabule obrazu. Pomimo wielu przeciwstawności, które rola prezentuje, jest ona niezwykle szczera, co przy takich zagrywkach reżysera, zdarza się bardzo rzadko.

Miejsce 2.
„Przetrwać w Nowym Jorku” (1995)

Przeniesiona przez Scotta Kalverta historia opowiada o uczniu jednej ze szkół katolickich. Z czasem, krnąbrny chłopak zaczyna nie słuchać matki, uciekać ze szkoły, zażywać narkotyków i wszczynać bójki. Zostaje wyrzucony ze szkoły, jak i z domu, co skutkuje ucieczką chłopaka w poezję. Z pewnością, przedstawiona koncepcja, choć przelana na ekran, jest emocjonalnie bardzo wrażliwa, i tak, jak sam bohater - buntownicza. Jednak nie na tyle, by trafiać tylko do jednej, konkretnej grupy odbiorców. A tak dzieje się przede wszystkim z powodu DiCaprio. Jego delikatnie introwertyczna rola, dzięki niemu trafia do mas. Prezentowana wybuchowość nie jest na pewno czymś przyjemnym, tak samo, jak uwielbienie narkotyków, czy młodzieńczy bunt. Mimo tego, rola ułatwia dostęp do odczytania poszczególnych wartości z ekranu, co prawdopodobnie, bez Leonardo - możliwe by nie było.

Miejsce 1.
„Co gryzie Gilberta Grape'a” (1993)

Gilbert Grape żyje w cichej mieścinie. Pracuje jako pomocnik w niewielkim sklepie spożywczym i zajmuje się swoim upośledzonym umysłowo bratem, Arniem. Jego nudne życie diametralnie się zmienia, kiedy do miasteczka, przez przypadek, przybywa piękna Becky. Arnie przysparza Gilbertowi wiele problemów. Komplikuje jego kontakty z dziewczyną, angażuje jego czas w wyciąganie go z tarapatów i pomoc w życiu codziennym. Młodszy brat kocha świat i chce go poznawać. Posiada inną hierarchię wartości, która dla innych jest niezrozumiała. Kocha ludzi, jednak nie jest w pełni przystosowany emocjonalnie do obcowania z nimi. Rola DiCaprio jest wzorem do naśladowania. Nawet na ułamek sekundy widz nie traci wrażenia, że przygląda się naprawdę chorej osobie. Jego wyrwanie się z kanonu widocznie udawanych ról, w dodatku, w taki, a nie inny, naturalny sposób zapisze się w historii kina. A na pewno jako najlepsza, dotychczasowa rola Amerykanina.

Warto zauważyć, że role Leonardo DiCaprio posiadają skrajnie tematycznie zarysy. Od umysłowo chorego brata, przez inteligentnego cwaniaczka w „Złap mnie jeśli potrafisz”, walczącego o przetrwanie tajnego policjanta, aż do zbuntowanego młodzieńca w „Don's Plum”, czy historii o poecie. Taki obraz przedstawia nam tylko jedno - Leonardo DiCaprio jest aktorem fenomenalnym, który potrafi dopasować się do każdej możliwej roli.